28-07-2013
"Pilastro di Rozes", Tofane di Rozes, 3225m
650m, 500hm, VI- / A1
"Pilastro di Rozes", Tofane di Rozes, 3225m
650m, 500hm, VI- / A1
Onder de muggen bulten lopen we in een uurtje naar het begin van de route. Ik ken de route al, aangezien de route links van de "Constantini/Apollonio" mijn examenroute was voor de AI-opleiding. Bij aankomst zijn er twee andere italianen die zich aan het voorbereiden zijn om de route in te stappen. Gelukkig zijn wij veel sneller met ons gereed maken, waardoor we toch nog voor hun op stap kunnen.
Daniel begint met de eerste lengte, welke door een versnijding loopt. De twee lengte is al gelijk fantastisch klimmen! Een V graads plaat brengt je bij het begin van de grijze spleet. Je klimt rechts langs het eerste dakje en volgt de spleet tot aan de eerste band. Hier en daar zijn er wat uitdagende pasjes, maar over het algemeen is het zorgeloos heerlijk klimmen. We draaien in een lekker ritme, ondanks dat we op de hielen worden gezeten door een nieuw team. De bomen worden kleiner en mijn nieuwsgierigheid naar de dakjes wordt groter. |
Voor Daniel is het eerste dak dan. Het ziet er nogal gladjes uit. Opeens bedenk ik me dat wel dit eigenlijk zonder rugzak hadden gepland en dat Daniel nog met rugzak aan het klimmen is. Hij legt twee super knie verklemmingen en als hij het dakje uit wil klimmen grijpt hij in het niets. De rugzak trekt zo hard aan zijn schouders dat het hem niet lukt hier nog van te herstellen. Hij pakt vlug het setje en trekt zich er door heen. Helaas hij was er zo dichtbij.
Nu volgt VI/VI+ spleet door de gele gladde rots. Het is flink werken, focussen en voetenwerk. Het andere team heeft ons tijdens de beklimming van het eerste dakje ingehaald dus we besluiten een extra tussenstand te maken. Dit geeft het sneller team wat tijd om uitloop op te bouwen en kunnen we met z'n alle 'vrij' klimmen. Het is duidelijk dat Daniel en ik niet getrained hebben in Freyr. De gladde rots maakt een behoorlijke indruk op ons en we knijpen elk greepje veel te hard om maar een gevoel van zekerheid te hebben. Inmiddels is de zon ook lekker op ons gaan schijnen en zijn de zweethandjes het gevolg hiervan.
Voor mij is dan het tweede dak. Ik geef het eigenlijk vooraf al op. Ik had het eerste dakje niet vrij geklommen dus nu wil ik gewoon snelheid maken. Dus met wat kunst- en vliegwerk werk ik me over het dakje heen waar twee prachtige zandlopers als standplaats op mij zitten te wachten.
Na een korte slok water begint Daniel aan de schoorsteen VI+!!!! Als de schoorsteen dicht gaat moet Daniel helaas aan het stukje hout met touw trekken. Ik probeer het ook vrij te klimmen. Naast het blokje hout leg ik een vuistverklemming welke echt vreselijk pijn doet (3 lengtes later staat deze nog steeds in mijn hand). Maar de wil om het vrij te klimmen is groter. Mijn rechter voet glijdt weg van een treetjes en uit schrik pak het touw vast. Helaas.... Even op adem komen en toch weer verder proberen en het lukt me.
Nu volgen nog wat makkelijkere lengtes tot aan de kant. Bij de kant gaan we aan kort touw verder tot aan de top. Een gemakkelijke afdaling wacht nu op ons. Daniel is er vanaf nu achter... De waardering is niet zoals sportklimmen en de Hassle/ Brander moet nog even een paar jaar op ons wachten.
Nu volgt VI/VI+ spleet door de gele gladde rots. Het is flink werken, focussen en voetenwerk. Het andere team heeft ons tijdens de beklimming van het eerste dakje ingehaald dus we besluiten een extra tussenstand te maken. Dit geeft het sneller team wat tijd om uitloop op te bouwen en kunnen we met z'n alle 'vrij' klimmen. Het is duidelijk dat Daniel en ik niet getrained hebben in Freyr. De gladde rots maakt een behoorlijke indruk op ons en we knijpen elk greepje veel te hard om maar een gevoel van zekerheid te hebben. Inmiddels is de zon ook lekker op ons gaan schijnen en zijn de zweethandjes het gevolg hiervan.
Voor mij is dan het tweede dak. Ik geef het eigenlijk vooraf al op. Ik had het eerste dakje niet vrij geklommen dus nu wil ik gewoon snelheid maken. Dus met wat kunst- en vliegwerk werk ik me over het dakje heen waar twee prachtige zandlopers als standplaats op mij zitten te wachten.
Na een korte slok water begint Daniel aan de schoorsteen VI+!!!! Als de schoorsteen dicht gaat moet Daniel helaas aan het stukje hout met touw trekken. Ik probeer het ook vrij te klimmen. Naast het blokje hout leg ik een vuistverklemming welke echt vreselijk pijn doet (3 lengtes later staat deze nog steeds in mijn hand). Maar de wil om het vrij te klimmen is groter. Mijn rechter voet glijdt weg van een treetjes en uit schrik pak het touw vast. Helaas.... Even op adem komen en toch weer verder proberen en het lukt me.
Nu volgen nog wat makkelijkere lengtes tot aan de kant. Bij de kant gaan we aan kort touw verder tot aan de top. Een gemakkelijke afdaling wacht nu op ons. Daniel is er vanaf nu achter... De waardering is niet zoals sportklimmen en de Hassle/ Brander moet nog even een paar jaar op ons wachten.