Indian Creek
Het is 12.00 uur 10 oktober 2013, nog even de vluchtgegevens naar mijn ouders sturen en dan ga ik mijn tas pakken, want morgen is het zover. Eindelijk gaan we naar Utah, een reis waar we al een jaar naar uitkijken. Ik zoek de e-mail op en lees hem nog eens door. Vertrek vlucht donderdag 10 november 10.10 uur. Ik lees het nog eens. Is het niet vandaag 10 november... Shit! Ik kijk naar de klok en zie dat ons vliegtuig al 2 uur in de lucht hangt. Een middag aan de telefoon is het gevolg, maar aan het eind van de dag is toch alles geregeld en zondag vliegen we dan echt naar Las Vegas.
Indian Creek is het nummer één gebied als het over het spleetklimmen gaat. Een vallei met ontelbare routes door de prachtige zandsteen rotsen, waar je ook maar kijkt om je heen. Genoeg te doen voor een mensenleven, maar een kort bezoek van ruim twee weken was al fantastisch. Geen wonder dat in het verleden dit gebied bezet werd door verschillende indianen stammen.
De meeste routes zijn hier enkel lengtes van hoge kwaliteit. Niet alleen uitdagend klimmen, maar ook de kwaliteit van het zandsteen in hier uitzonderlijk goed. De rots is perfect om zelf af te zekeren en zeer compact. Dit heeft tot gevolg dat je vaak heel puur aan het spleet klimmen bent en dat er dus weinig escapes van treetjes of greepjes zijn. Hierdoor heb je als Europeaan soms het gevoel dat het knetter hard is gewaardeerd. Daarnaast staat Indian Creek bekend om de parallelle spleten, wat er voor zorgt dat je met grote hoeveelheden cams hierheen moet gaan. Wij dachten genoeg te hebben met een 5 dubbel rek, maar gelukkig hebben we er nog een aantal bij kunnen kopen in Moab. Bij sommige routes heb je wel meer dan 10 dezelfde maten nodig! Uiteraard bestaan er naast het bij kopen van cams nog andere manieren om toch te kunnen klimmen, namelijk het lenen van cams bij andere klimmers of wat meer risico accepteren en met minder cams dan aangegeven staat klimmen.
Om ons voor te bereiden op Zion beklommen we The North Six Shouter via de route Lightning Bolts, 5.11. Dit is duidelijk een avontuur opzich. Door gebrek aan een serieuze 4x4, moesten we aanlopen vanaf de weg. Dit is ook echt de moeite waard, aangezien je een flinke tocht door de woestijn loopt. We volgden enigszins onze route door de leegstaande watergeulen. Hier staan de minste prikkers en cactussen. Na ongeveer 1,5 uur stonden we onder aan de voet van The North Six Shouter. Vanaf hier word de weg wat lastiger te vinden door soms erg stijl terrein.
Lightning Bolts is erg duidelijk en je ziet hem al van ver door de toren heen lopen. Ondanks dat het maar drie lengtes zijn is het zeer de moeite waard om hier naar toe te gaan. Het is een ware beleving om op een zandsteen toren midden in de woestijn te klimmen en daarnaast zijn alle drie de lengtes gevarieerd en fantastisch klimmen. Het is met volle recht dan ook een prachtige klassieker. Helaas toen Kris en ik haar beklommen hadden we te maken met een woestijnstorm en werden we bijna van de top afgeblazen. Het abseilen ging hierdoor ook een stuk minder goed. Maar na een lange weg door het donker terug naar de weg waren we moe en voldaan. Door de storm was er zelfs zand door de tent heen gewaaid waardoor we in een zandbak moesten slapen. De volgende dag gingen we dan ook lekker douchen en wassen in Moab.
In Indian creek mag je op de aangegeven plekken bivakkeren. Deze plekken zijn hiervoor speciaal ingericht en hebben parkeerplaatsen en plekken voor tenten. Bij elke plek staat een tafel en een vuurplaats met rooster. Ook zijn er voor WC gebouwtjes gezorgt en deze worden elke donderdag schoongemaakt. Water en hout moet je alleen wel zelf meenemen uit bijvoorbeeld Moab.
Indian Creek is het nummer één gebied als het over het spleetklimmen gaat. Een vallei met ontelbare routes door de prachtige zandsteen rotsen, waar je ook maar kijkt om je heen. Genoeg te doen voor een mensenleven, maar een kort bezoek van ruim twee weken was al fantastisch. Geen wonder dat in het verleden dit gebied bezet werd door verschillende indianen stammen.
De meeste routes zijn hier enkel lengtes van hoge kwaliteit. Niet alleen uitdagend klimmen, maar ook de kwaliteit van het zandsteen in hier uitzonderlijk goed. De rots is perfect om zelf af te zekeren en zeer compact. Dit heeft tot gevolg dat je vaak heel puur aan het spleet klimmen bent en dat er dus weinig escapes van treetjes of greepjes zijn. Hierdoor heb je als Europeaan soms het gevoel dat het knetter hard is gewaardeerd. Daarnaast staat Indian Creek bekend om de parallelle spleten, wat er voor zorgt dat je met grote hoeveelheden cams hierheen moet gaan. Wij dachten genoeg te hebben met een 5 dubbel rek, maar gelukkig hebben we er nog een aantal bij kunnen kopen in Moab. Bij sommige routes heb je wel meer dan 10 dezelfde maten nodig! Uiteraard bestaan er naast het bij kopen van cams nog andere manieren om toch te kunnen klimmen, namelijk het lenen van cams bij andere klimmers of wat meer risico accepteren en met minder cams dan aangegeven staat klimmen.
Om ons voor te bereiden op Zion beklommen we The North Six Shouter via de route Lightning Bolts, 5.11. Dit is duidelijk een avontuur opzich. Door gebrek aan een serieuze 4x4, moesten we aanlopen vanaf de weg. Dit is ook echt de moeite waard, aangezien je een flinke tocht door de woestijn loopt. We volgden enigszins onze route door de leegstaande watergeulen. Hier staan de minste prikkers en cactussen. Na ongeveer 1,5 uur stonden we onder aan de voet van The North Six Shouter. Vanaf hier word de weg wat lastiger te vinden door soms erg stijl terrein.
Lightning Bolts is erg duidelijk en je ziet hem al van ver door de toren heen lopen. Ondanks dat het maar drie lengtes zijn is het zeer de moeite waard om hier naar toe te gaan. Het is een ware beleving om op een zandsteen toren midden in de woestijn te klimmen en daarnaast zijn alle drie de lengtes gevarieerd en fantastisch klimmen. Het is met volle recht dan ook een prachtige klassieker. Helaas toen Kris en ik haar beklommen hadden we te maken met een woestijnstorm en werden we bijna van de top afgeblazen. Het abseilen ging hierdoor ook een stuk minder goed. Maar na een lange weg door het donker terug naar de weg waren we moe en voldaan. Door de storm was er zelfs zand door de tent heen gewaaid waardoor we in een zandbak moesten slapen. De volgende dag gingen we dan ook lekker douchen en wassen in Moab.
In Indian creek mag je op de aangegeven plekken bivakkeren. Deze plekken zijn hiervoor speciaal ingericht en hebben parkeerplaatsen en plekken voor tenten. Bij elke plek staat een tafel en een vuurplaats met rooster. Ook zijn er voor WC gebouwtjes gezorgt en deze worden elke donderdag schoongemaakt. Water en hout moet je alleen wel zelf meenemen uit bijvoorbeeld Moab.