Weekendje Ettringen 28/29 juni 2014
Na alle feestelijkheden op vrijdag wordt ik opgehaald door Herrie Heckman en Kris Schrijvers. Ik moet mijn tent nog inpakken, maar na al snel zitten we in de auto op jacht naar koffie. Ettringen staat weer op het programma. Het weer? Nee het is zeker geen optimale voorspelling. Gelukkig is Gluhfinger overhangend en blijft deze droog, ook met zware regen.
We beginnen in Hexenkessel. Een sector waar je snel langs loopt in richting van de andere wat grotere sectoren. Geen van ons voelt zich echt erg fit, maar we hebben wel zin. Een prachtige, maar korte versnijding heeft onze aandacht getrokken. Een beetje bluffend zeg ik tegen Herrie dat er mogelijkheden zijn voor een Clean Onsight. Fuck de haken... Na wat twijfel probeert hij het toch. Helaas, de route te onzeker en na de eerste tussenzekering wordt er toch een haak geklipt. Ik probeer het ook, maar ook ik wordt door angst en onzekerheid beheerst. Dus ook ik klip de haken. Kris heeft goed kunnen kijken, maar ook hij heeft het te zwaar om voor de Clean Onsight te gaan. Dan gaat het regenen...
Na de boodschappen en een koffie in Mayen, besluiten we toch even bij Gluhfinger te kijken. DROOG! Ondanks dat het soms zelfs hard regent klimmen we door. De zekeraar zoekt dekking op het platform boven Lago di Mordor, om droog te kunnen staan. En zoals ik al zei Gluhfinger is overhangend genoeg om niet nat te worden door de regen. Ook zondag regent het, dus wederom staat Gluhfinger op het programma.
Gluhfinger is een harde vingertip/vinger spleet met heel hard boulderachtige bewegingen erin. Deze route daar droom ik van, al sinds ik voor het eerst in Mordor kom. Met een niveau ver uit mijn bereik, is het toch heerlijk om deze route uit te werken, spierpijn te kweken en helemaal stuk gaan. Op zondagmiddag rijden we terug met spierpijn, ik heb er weer een 'gobbie' bij, maar wel zeer voldaan (een 'gobbie' is een wondje verkregen door het verklemmen in een spleet). Conclusie van het weekend: Gluhfinger is een verschrikkelijk moeilijke spleet, maar toch voelt het niet meer onmogelijk. Of ik hem binnenkort ga klimmen? Nou ik moet wel verschrikkelijk hard trainen om hier een kans in te gaan maken. Spierpijnschaal 0-10: 10! Genotschaal 0-10: 10! Bloedschaal 0-10: 4 (wel een diepe, pijnlijke gobbie). Een prachtige weekend dus, maar ik mag nog wel even verder dromen van de pracht route...
We beginnen in Hexenkessel. Een sector waar je snel langs loopt in richting van de andere wat grotere sectoren. Geen van ons voelt zich echt erg fit, maar we hebben wel zin. Een prachtige, maar korte versnijding heeft onze aandacht getrokken. Een beetje bluffend zeg ik tegen Herrie dat er mogelijkheden zijn voor een Clean Onsight. Fuck de haken... Na wat twijfel probeert hij het toch. Helaas, de route te onzeker en na de eerste tussenzekering wordt er toch een haak geklipt. Ik probeer het ook, maar ook ik wordt door angst en onzekerheid beheerst. Dus ook ik klip de haken. Kris heeft goed kunnen kijken, maar ook hij heeft het te zwaar om voor de Clean Onsight te gaan. Dan gaat het regenen...
Na de boodschappen en een koffie in Mayen, besluiten we toch even bij Gluhfinger te kijken. DROOG! Ondanks dat het soms zelfs hard regent klimmen we door. De zekeraar zoekt dekking op het platform boven Lago di Mordor, om droog te kunnen staan. En zoals ik al zei Gluhfinger is overhangend genoeg om niet nat te worden door de regen. Ook zondag regent het, dus wederom staat Gluhfinger op het programma.
Gluhfinger is een harde vingertip/vinger spleet met heel hard boulderachtige bewegingen erin. Deze route daar droom ik van, al sinds ik voor het eerst in Mordor kom. Met een niveau ver uit mijn bereik, is het toch heerlijk om deze route uit te werken, spierpijn te kweken en helemaal stuk gaan. Op zondagmiddag rijden we terug met spierpijn, ik heb er weer een 'gobbie' bij, maar wel zeer voldaan (een 'gobbie' is een wondje verkregen door het verklemmen in een spleet). Conclusie van het weekend: Gluhfinger is een verschrikkelijk moeilijke spleet, maar toch voelt het niet meer onmogelijk. Of ik hem binnenkort ga klimmen? Nou ik moet wel verschrikkelijk hard trainen om hier een kans in te gaan maken. Spierpijnschaal 0-10: 10! Genotschaal 0-10: 10! Bloedschaal 0-10: 4 (wel een diepe, pijnlijke gobbie). Een prachtige weekend dus, maar ik mag nog wel even verder dromen van de pracht route...
Dank aan Kris Schrijvers voor het filmen van de route. Ik heb onder andere uit dit filmmateriaal de foto's geknipt.