03-08-2013
"Don Quixote", Marmolade d'Ombrette, 3265m
800m, 750 hm, VI
"Don Quixote", Marmolade d'Ombrette, 3265m
800m, 750 hm, VI
De twijfel om de route vanuit het dal te doen was groot, maar om het succesgarantie te verhogen en kosten te besparen, besloten we te bivakeren in een grot uit de eerste wereld oorlog. Aangezien je aan de noordkand afdaalt hadden we het minimale aan bivakeer spullen meegenomen en wat blik voer. Op het plaatje stond rode saus met witte stukjes. Pasta tomaten saus dacht ik, in de winkel. Tijdens het opwarmen van deze 'lekkere' maaltijd blijkt al snel dat de pasta, geen pasta is maar vlees. Nog een goede studie van de nogal vreemde structuur moeten we toch concluderen dat dit om ingewanden gaat en al kauwend op het vlees denken we dat het om de maagwand gaat. Niet nadenken, maar eten.
Na het eten, maken we een bed van struikjes in de hoop nog wat nacht rust te kunnen pakken. Na een fantstische 2uur slaap bleek mijn comfortabele bed veranderd te zijn in een stokken bende die voordurend in mijn rug wil prikken. Daarnaast is het ook flink afgekoeld en staat de condens flink in mijn bivakzak. Nee het weg bezuinigen van de slaapzak was misschien niet het beste idee, naja hopelijk heb ik er morgen profijt van. |
Om 5 uur beginnen we in het donker aan onze tocht. Tijdens het uurtje lopen naar het begin van de route blijkt al snel dat we niet de enigste zijn. En bij zonsopkomst zitten de eerste stukken III graads klimmen erop. We klimmen gelijk op aan een engels team waar we al snel mee kunnen lachen en elkaar opweg helpen. De laatste drie lengtes tot op de band lopen door een spleet/ schoorsteen wat echt waanzinnig klimmen geeft.
Op de band willen we wat extra snelheid maken om wat afstand tussen de touwgroepen te krijgen. Maar helaas hebben Daniel en ik hierdoor miscommunicatie, waardoor we volkomen de verkeerde kant op klimmen. Na een traverse over losse kleine randjes kan ik weer terug naar de route klimmen waar vervolgens een prachtige lengte door een lichte overhang heen loopt met ontzettend grote bakken.
Na wat makkelijker plaat werk komt dan de crux lengte. Een VI graads spleet. Daniel geeft de lengte aan mij en ik neem hem graag van hem aan. Voordat ik er aan begin zeg ik nog tegen Daniel dat ik op mijn voeten moet letten. Ik flink mijn best doen en zoals ik al vooraf in mijn hoofd had, was ik voordurend bezig met mijn voeten. Verre spreidstanden zorgen voor net genoeg rust om het goed te kunnen af te zekeren en weer door te kunnen gaan. Bij de standplaats praat ik voor mijn gevoel nu toch een toontje hoger. Vanuit deze standplaats loopt de 'Geschwungener Riss' verder als VI+. Na een goed en dapper gevecht van Daniel die het helaas niet heetft kunnen vrij klimmen begin ik. Ik kom een heel eind, maar ook ik moet in 1 stap aan een setje trekken.
Snel door over een fantastische plaat naar de top. En als we daar eenmaal op aangekomen zijn horen we van 4 toppen naast ons dat de laatste lift in 5 minuten gaat. Ik kijk Daniel aan en we zeggen op hetzelfde moment: 'We are not going to make that man.' Een afdaling over de piste volgt. En onderaan wacht een barman op onze bestelling, 'Dua Cola grande por favor'.
Op de band willen we wat extra snelheid maken om wat afstand tussen de touwgroepen te krijgen. Maar helaas hebben Daniel en ik hierdoor miscommunicatie, waardoor we volkomen de verkeerde kant op klimmen. Na een traverse over losse kleine randjes kan ik weer terug naar de route klimmen waar vervolgens een prachtige lengte door een lichte overhang heen loopt met ontzettend grote bakken.
Na wat makkelijker plaat werk komt dan de crux lengte. Een VI graads spleet. Daniel geeft de lengte aan mij en ik neem hem graag van hem aan. Voordat ik er aan begin zeg ik nog tegen Daniel dat ik op mijn voeten moet letten. Ik flink mijn best doen en zoals ik al vooraf in mijn hoofd had, was ik voordurend bezig met mijn voeten. Verre spreidstanden zorgen voor net genoeg rust om het goed te kunnen af te zekeren en weer door te kunnen gaan. Bij de standplaats praat ik voor mijn gevoel nu toch een toontje hoger. Vanuit deze standplaats loopt de 'Geschwungener Riss' verder als VI+. Na een goed en dapper gevecht van Daniel die het helaas niet heetft kunnen vrij klimmen begin ik. Ik kom een heel eind, maar ook ik moet in 1 stap aan een setje trekken.
Snel door over een fantastische plaat naar de top. En als we daar eenmaal op aangekomen zijn horen we van 4 toppen naast ons dat de laatste lift in 5 minuten gaat. Ik kijk Daniel aan en we zeggen op hetzelfde moment: 'We are not going to make that man.' Een afdaling over de piste volgt. En onderaan wacht een barman op onze bestelling, 'Dua Cola grande por favor'.