Chamonix, maart 2014
Amper tijd, weinig geld, heel mooie weersvoorspelling en een verjaardag. Een perfecte combinatie om de bus naar Chamonix te pakken en nog even snel de 'winter' in te gaan. Aangezien we in Nederland geen enkele dag winter hebben kunnen voelen, is ons plan om een week lang op de gletsjer van het Argentière Bassin te leven en van hieruit tochten te ondernemen. Al snel blijkt het logistieke problemen met zich mee te brengen, maar uiteindelijk blijkt het de allermooiste verjaardag van mijn leven te worden, met de beklimming van de Aiguille d'Argentière via het 'Couloir en Y' en de 'Petit Viking'. Mijn eerste winterbeklimmingen waren een groot succes en ruiken naar mooie vervolg plannen.
Na een 20 uur durende bus reis komen Marit van Spijker en ik aan in Chamonix. Eerst maar eens het weerbericht checken. We geloven onze ogen niet... Chamonix met een week lang zon, dat kan toch niet mogelijk zijn. Toch zijn de voorspellingen zo. Met al onze bagage lopen we de supermarkt in om ons rantsoen in te slaan. We worden wel een beetje vreemd aangekeken, maar we trekken er ons niets van aan. Met alle boodschapjes stappen we de skibus in naar Argentière. Onderaan de lift pakken we de spullen om en al snel blijkt dat we heel erg veel spullen mee de gletsjer op moeten nemen. Het past maar net in de tassen.
Na een 20 uur durende bus reis komen Marit van Spijker en ik aan in Chamonix. Eerst maar eens het weerbericht checken. We geloven onze ogen niet... Chamonix met een week lang zon, dat kan toch niet mogelijk zijn. Toch zijn de voorspellingen zo. Met al onze bagage lopen we de supermarkt in om ons rantsoen in te slaan. We worden wel een beetje vreemd aangekeken, maar we trekken er ons niets van aan. Met alle boodschapjes stappen we de skibus in naar Argentière. Onderaan de lift pakken we de spullen om en al snel blijkt dat we heel erg veel spullen mee de gletsjer op moeten nemen. Het past maar net in de tassen.
Na een uur staan we op de col des Grands Montets met veel te zware rugzakken. We skiën dan ook voorzichtig naar beneden en proberen zo min mogelijk te vallen, aangezien het echt een drama is om weer op te moeten staan met die zware rugzakken. De busreis zit ook flink in onze benen, dus echt lekker skien zit er niet in. Maar de afdaling is prachtig. Het loopt langs een mooie spleetzone naar de glacier d'Argentière. Al snel valt ons op dat de conditie's van de routes niet al te best is, zo is het Couturier Couloir op de Aig. Verte niet klimbaar, evenals de swissroute op de Court. Maar onze eerste zorg is een mooie bivak plek. We vinden er snel een en graven een wind gat nog wat verder uit om onze tent in te kunnen opzetten. De bivakplek beschikt over een plek voor de tent, een eetruimte en niet onbelangrijk een prachtige plek voor een wc. Na de eerste keer poepen voelt het dan ook meteen al als thuis. Dit is ons huis voor de komende week, fantastisch! We hebben uitzicht op de prachtige noordwanden van de Court, Droite en Aig. Verte.
|
Op mijn verjaardag besluiten we het 'Couloir en Y' te gaan beklimmen op de Aiguille d'Argentière. Als we de binnentent openen blijken onze skischoenen helemaal ondergesneeuwd te zijn door de harde wind afgelopen nacht. Dat worden koude en natte voeten vandaag. Met mijn hoofdlampje wil ik het ontbijt pakken, maar al snel zie ik een gletsjer bezaaid met cruesli. Bij onze eettas zijn ook allerlei katachtige voetsporen. De helft van ons eten is afgelopen nacht door een vos gestollen. Als we de schade opnemen blijkt dat de melkpoeder, de cruesli, de snickers en een pak rijst weg te zijn. Na een korte zoektocht, toch maar over gegaan op de voorbereidingen van de tocht.
In het eerste licht lopen op de skie´s langs Refuge d´Argentière, de sneeuw is echt knetter hard en als ik de harsijzers om wil doen, blijkt dat Marit deze niet heeft. Skies op de schouder en we lopen door. Wanneer het terrein het weer toelaat gaan we door op de skie's. We komen een berggids tegen en verteld dat de dag ervoor iemand uit het couloir is gevallen met een fatale afloop. We moeten dus op onze hoede zijn.
In het eerste licht lopen op de skie´s langs Refuge d´Argentière, de sneeuw is echt knetter hard en als ik de harsijzers om wil doen, blijkt dat Marit deze niet heeft. Skies op de schouder en we lopen door. Wanneer het terrein het weer toelaat gaan we door op de skie's. We komen een berggids tegen en verteld dat de dag ervoor iemand uit het couloir is gevallen met een fatale afloop. We moeten dus op onze hoede zijn.
Bij de instap maken we een depot en klimmen vervolgens over de bergschrund. De eerste lengte is super leuk mixed klimmen. Een couloir tussen de 40 en 55 graden volgt. De conditie's zijn eigenlijk fantastisch, alleen ik heb echt super last van de hoogte. Als we boven aan het couloir uitklimmen nemen we op een beschut plekje een kopje thee en ik kijk even hoe hoog we eigenlijk zijn. Ik schiet in de lach als ik mij bedenk dat we naar bijna 4000 meter gaan ongeacclimatiseerd. Met hoofdpijn en zeer langzaam klimmen we snel naar de top, waar het uitzicht prachtig is. Wat een prachtig verjaardagscadeau is dit uitzicht!
We klimmen via dezelfde weg weer terug en uiteraard blijft ons touw haken bij de enige abseil van de dag. Een wijze les nooit met een halve mast worp te gaan abseilen, als je gewoon een Riverso in je rugzak hebt. Maar na wat gedoe kunnen we dan verder afdalen. Ik weet nog wat goede sneeuw te vinden en kan een paar heerlijke skie bochten maken. Bij de hut besluiten we een verjaardagsmaaltijd te nemen, een linzensoep met brood en kaas. In het donker dalen we verder af naar de tent. Een prachtige ervaring om met je hoofdlampje over de gletsjer te skiën. Bij de tent proosten we op mn verjaardag met een heerlijk biertje. |
Na flink wat twijfel over onze eigen kunnen en de oversteek van de bergschrund besluiten we toch een poging te ondernemen om de 'Petit Viking' te klimmen. Vanaf de tent is het nog een flinke aanloop naar de instap en als we aankomen zijn er dan ook 5 andere teams die ons voor zijn. Enigzins teleurgesteld over de drukte in de route drinken we een kopje thee bij het depot. De bergschrund is veelste groot om over te steken maar via de rotsen links kunnen we gelukkig toch aan de andere kant komen. Door de drukte komt er ontzettend veel troep naar beneden, maar we voelen ons beide echt super fit. Eindelijk dan dat ijs waar we voor komen. Marit klimt zelfverzekerd en heel steady de eerste ijslengte en het geluk dat dit haar geeft kan je zien, horen en bijna ruiken. Er draaien 2 teams om wegens alle troep die naar beneden komt. Wij denken eigenlijk meteen hetzelfde... 'Mooi, dan kunnen wij door.' Het klimmen gaat super lekker, geen last van de hoogte en alles is ver binnen de comfortzone. Wat is het toch heerlijk om aan de bijltjes te hangen en zo'n ijsschroef er in te schroeven. Als we in het mixed gedeelte boven de gully komen komt de zon in de route. We besluiten dan ook om te draaien, om deze mooie dag niet af te sluiten met zeer losse lengtes en drama abseils. Met een voldaan gevoel skien we weer terug naar de tent.
De dalafdaling met super zware rugzakken staat de volgende dag weer op ons te wachten en zo is de week voorbij gevlogen. Wat is het toch heerlijk om een week op deze manier in de bergen te zijn en het vraagt naar zoveel meer.
Super bedankt Marit voor deze fantastische ervaring!
De dalafdaling met super zware rugzakken staat de volgende dag weer op ons te wachten en zo is de week voorbij gevlogen. Wat is het toch heerlijk om een week op deze manier in de bergen te zijn en het vraagt naar zoveel meer.
Super bedankt Marit voor deze fantastische ervaring!