31-07-2013
"Cassin / Ratti", Westliche Zinne, 2973m
530m, 450 hm, VI- / A1
"Cassin / Ratti", Westliche Zinne, 2973m
530m, 450 hm, VI- / A1
Het alarm gaat af, 4 uur s'ochtends is het en het is nog pikke donker. We nemen een snel ontbijtje en breken de boel op, we willen namelijk om 6 uur beginnen met de klim van de "Cassin / Ratti".
Als we de hoek omlopen bij 'Forcella Col di Mezzo' staat daar ineens, van uit het niets een voor een groot gedeelte overhangende noordwand van de Cima Ovest di Laveredo. Daar boven staat een maan die de wand lichtjes beschijnt en ik raak er een beetje stil van. Gaan we hier echt omhoog, en na een paar seconde is het antwoord daar, ja! Dit gaan we echt doen. |
Ik zou de eerste lengte klimmen en ik had goed in mijn hoofd gestampt dat ik eerst een rampe moest klimmen die uit zou komen in een spleet VI-, aldus Dolomiten Vertical. Ik klom gemakkelijke over de rampe naar een speet, Al snel kwam ik er achter dat de rotskwaliteit hier wel echt verschrikkelijk was. Al klimmend vroeg ik me af of ik wel goed zat en dat in één van de makkelijke lengtes waar ik juist snelheid wou maken. Voorzichtig klom ik omhoog waar ik bij, gelukkig, een standplaats uit kwam. Terwijl we bezig waren met de tweede lengte kwamen we erachter dat er een stuk verder rechts op de wand een derde graats route naar dezelfde tweede standplaats uit kwam. Er waren inmiddels twee Tjechen bij ons aangeschoven. Nu we in de juiste route zaten liepen de touwlengtes gelukkig wat sneller. Als snel werd het klimmen op een loodrechte wand met stukjes overhangend. De rugzak begon al lekker te trekken en we moesten nog de 'echte' overhang in traverseren.
Voor mij was de eerste 8-/8 lengte. Ik had ergens een stiekume hoop het onsight te gaan klimmen. Maar bij vertrek van de standplaats vergat ik een tree en moest ik helaas even hangen. Toen deze pas eenmaal gelukt was, moest ik verder de 'leegte' in. Ik klom langzaam maar gefocussed en heel wat adrealine door me heen, richting de kant. Ook hier moest ik weer aan het setje trekken om er doorheen te komen. Daar was de stand van de tweede lengte 8-/8. De Tjechen wouden het ook vrij klimmen en zaten voordurend op ons te wachten. Toen zij vroegen om voor te mogen, hebben we ze voor gelaten. Een ruim anderhalf uur hebben we op hun moeten wachten en waren inmiddels flink afgekoeld. We besloten het vrijklimmen voor te laten wat het was en al artificieel door te gaan. In deze lengte traverser je pas echt de overhangende noord wand in! De wand hangt vol met slinges en oude touwtjes waar losse mephaken aan beungelen. De ene mephaak vertrouw ik nog minder dan de ander, maar we klimmen door en het gaat goed. Het laaste stuk van deze lengte is een prachtig VI graads traferse, waar ik goed moest zoeken en opletten niet toch losse greepjes over het hoofd zien.
We zijn door de grootste moeilijkheden, maar deze hebben mentaal veel van ons gevraagd. De eerste volgende twee lengtes gaan rap, maar dan komt er nog een VII- lengte aan. Ik probeer deze dan toch vrij te klimmen, maar de vermoeidheid heeft goed bij mij toegeslagen en moet helaas de lengte aan Daniel geven. |
Artificieel beukt hij zich er door heen en nu rest ons nog slechts makkelijke lengtes. We proberen nog wat tempo te maken en als we dan om 17.10u op de ringband staan, besluiten we snel een foto te maken en naar beneden te gaan en het stuk II/III graads naar de top te laten voor wat het is. We hebben namelijk nog een flinke afdaling te gaan.